مترجم : سارا گلچین

در طول دو دهه گذشته، کشور پرو یکی از مهم‌ترین صادرکنندگان میوه و سبزیجات بوده، این در حالی است که پرو به‌طور سنتی به خاطر صادرات فلزات و سنگ‌های معدنی شناخته می‌شد اما از ابتدای دهه ۱۹۹۰ میلادی صادرات محصولات باغی نرخ رشد سالانه ۱۶‌درصدی را تجربه کرد.

پرو در این راستا، در اوایل دهه ۱۹۹۰ با تصویب قانون اساسی جدید و قوانین تازه و به روز کردن آنها در پی استفاده از ظرفیت صادرات میوه و سبزیجات درآمد. از جمله مهم‌ترین محصولاتی که در دو دهه اخیر اقتصاد پرو را بالا کشیدند می‌توان به مارچوبه، انگور، پاپریکا، انبه، کنگر، آووکادو، موز، مرکبات و پیاز اشاره کرد.

نکته جالب اینجاست که رقیب اصلی پرو در صادرات میوه و سبزیجات آمریکا بوده و این کشور توانسته با سیاست‌های درست به آمریکای قدرتمند تنه بزند و آمریکا را به یکی از مقصدهای خود برای صادرات میوه تبدیل کند. این کشور۲۹ میلیون‌نفری آمریکای جنوبی در حالی چنین توفیقی به دست آورده که در آمار بانک جهانی در ردیف کشورهای کم درآمد جهان قرار می‌گیرد. براساس آمار سال ۲۰۰۸ بانک جهانی تولید ناخالص ملی این کشور ۹/۸ در صد افزایش داشته و در سال‌های بعد نیز این افزایش ادامه داشت. صادرات نقش مهمی در افزایش ارقام به نفع پرو داشته است. در این گذر نگاهی کوتاه داریم به عوامل موفقیت پرو در صادرات میوه و سبزیجات در دو دهه اخیر:

مهم ترین دلایل موفقیت پرو در تبدیل شدن به یکی از صادرکنندگان نمونه میوه در جهان ۱) محیط کسب‌وکار و چارچوب مناسب برای سرمایه‌گذاری، ۲) بستن قراردادهای امتیازدار یا آزاد با بسیاری از کشورهای واردکننده میوه مثل آمریکا، کشورهای عضو اتحادیه اروپا و چین، ۳) نیروی کار نسبتا ارزان، ۴) آب و هوای مناسب.

محیط کسب‌وکار

اقتصاد پرو پس از بحران مالی در دهه ۱۹۸۰ تثبیت شد. در طول دهه ۱۹۹۰، تورم به لطف کار اجرایی ساختاری، برداشتن قوانین و مقررات دست و پاگیر، موانع مالی و وام‌های بین‌المللی زیر پنج‌‌درصد نگه داشته شد. دولت نیز همسو با این تغییرات قانون توسعه سرمایه‌گذاری خارجی را تصویب کرد. براساس این قانون مالکیت نامحدود شرکت‌های خصوصی خارجی بر زمین‌های این کشور قانونی و اعمال تبعیض میان سرمایه‌گذار خارجی و داخلی غیرقانونی اعلام شد. این قانون و نیز کمپین خصوصی سازی ماهیگیری، معدن داری، ارتباطات، ‌انرژی و امور مالی در جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی موفق عمل کردند. همه اینها باعث شد سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در پرو در سال ۲۰۰۷ به نزدیکی‌های آمریکا و رقم ۵/۳ میلیارد دلار آمریکا برسد.

قرارداد‌های تجاری

این فضای مناسب‌سازی شده برای سرمایه‌گذاری به امضای چندین قرارداد تجاری کمک کرد. آمریکا از دیرباز با کشورهای آمریکای جنوبی روابط تجاری خوبی داشته و یکی از اهداف این روابط تجاری خوب کاهش وابستگی این کشورها به تولید و قاچاق مواد مخدر بوده است. پرو هم از این دسته خارج نیست. یکی از امتیازهای این کشورها دسترسی به بازار آمریکا با هدف صادرات بخش بزرگی ازکالاهای صادراتی است. همچنین پرو به سمت گسترش پایه‌های تجاری خود و امضای قراردادهای تجاری با بیشتر شرکای تجاری عمده خود از جمله چین و اتحادیه اروپا رفت. در سال ۲۰۱۰ نیز ژاپن و کره جنوبی به این فهرست اضافه شدند. روسیه، هند، مراکش و آفریقای جنوبی هم در این فهرست برنامه‌ریزی شدند.

نیروی کار

نیروی کار نسبتا ارزان به پرو برای رقابت در بازار جهانی کمک کرده است. میانگین حقوق‌ها در پرو به عنوان کشوری دارای درآمد متوسط رو به پایین با توزیع درآمد به شدت نامتوازن از بسیاری از رقبا کمتر بوده است. نیروی کار کم‌هزینه تا حدی نتیجه نرخ بالای بیکاری در این کشور است. در سال ۲۰۰۸، میانگین میزان حقوق هر نفر در این کشور تنها حدود ۲/۱۵ دلار در ساعت بود. دریافتی کارگران بخش کشاورزی البته از این میزان هم پایین‌تر بود. حقوق پایین کارگران بخش کشاورزی در نتیجه روانه کردن بی رویه نیروی کار غیرمتخصص به بخش کشاورزی بود.

اما کارگران استخدام شده از سوی شرکت‌های صادرات ۳۰‌درصد بیشتر از آنهایی حقوق می‌گرفتند که در شرکت‌های فعال در بازار داخلی مشغول به کار بودند. اگرچه دریافتی نیروی کار بخش کشاورزی در مقایسه با سایر کشورهای رقیب کمتر باقی ماند اما مشاغل در این حوزه به جایی رسیدند که معمولا سوددهی بالایی داشتند.

آب و هوا

امتیاز طبیعی پرو در مسیر تبدیل شدن به تولیدکننده میوه و سبزیجات آب و هوا بود. صنعت صادرات میوه و سبزیجات پرو  در مسیر یک جلگه باریک و دراز است که حداکثر به ۷۵ مایل می‌رسد. پرو از سه منطقه مکان‌یابی شده تشکیل شده که از شمال تا جنوب کشیده شده‌اند: یک دشت کویری در ساحل اقیانوس آرام در غرب، رشته کوه‌های آند در مرکز و جنگل در شرق. رشته کوه‌های آند و جنگل حدود سه پنجم سرزمین‌های پرو را به خود اختصاص داده‌اند. این مناطق جمعیت زیادی ندارند. با چنین تنوعی در آب و هوا، تولیدکنندگان پرو به منظور افزایش فصل‌های صادرات برای برخی کالاها تجربه‌هایی در مناطق تولیدی جایگزین به دست آوردند.

و نتیجه اینکه این رویه باعث شد تا پرو در تولید محصولات کشاورزی چون مارچوبه، کنگر و انگور به موفقیت‌های شایان توجهی برسد و با گسترش سطح کشت هر یک از محصولات کشاورزی و میوه‌ها به اعداد و ارقام و در نتیجه رشد اقتصادی کشور جان تازه‌ای ببخشد. پرو حالا و پس از یک دوره ۲۰ ساله سرمایه‌گذاری در صنعت میوه به یکی از نقش‌آفرینان اصلی این بازار تبدیل شده است.