گفت و گویی با مهندس علی نظری جویباری

اندیشه ی تثبیت یک موفقیت در عرصه ی تولید ملی

در گفت و گویی با مهندس علی نظری جویباری مدیرعامل پروفیل های UPVC ماژول

کارآفرین ناب: از سوابق تحصیلی و کاری تان بگوئید.

الهی: بگذار به جای اینکه برای تسکین دردم التماس کنم، توانایی غلبه بر آن را داشته باشم. آمین

متولدشهرستان جویبار و مدیرعامل و رئیس هئیت مدیره شرکت شاهین سازه فجر ماژول. از ابتدا علاقه ی خیلی زیادی به ورزش داشتم و در ورزش های مختلفی از جمله: والیبال، فوتبال، کشتی و … فعالیت کرده ام، و از آنجایی که خیلی فوتبال را دوست داشتم وارد این حرفه شدم و در حال حاضر نیز علاوه بر مدیریت یک شرکت صنعتی، قائم مقام باشگاه استقلال نیز هستم.

از سن 18 سالگی برای کار کردن به تهران آمدم و در اینجا تنها زندگی می کردم. بعد از اینکه یک کار مستمر پیدا کردم برای درس خواندن اقدام نموده و همزمان با کار، درس می خواندم. فعالیت های اقتصادی را دوست داشتم و در کنار آن به صورت تفریحی ورزش هم می کردم. رشته ی تربیت بدنی و رشته کتابداری را چند واحدی گذرانده و رشته خبرنگاری را نیز به طور کامل گذراندم، اما رشته اصلی ام مدیریت صنعتی بود و الان نیز در حال گذراندن کارشناسی ارشد این رشته هستم.

با توجه به رشته ی درسی ام، در کارگاه قالب سازی مشغول بودم. حدود سال 64 کارگاه کوچک قالب سازی با نام شاهین قالب را راه انداختم و از آن جا استارت واقعی کار من در این حرفه زده شد. در ابتدا قالب های کفش ملی را می ساختیم، حدود 7 سال به این منوال کار کردیم تا اینکه دلم می خواست کار را ارتقاء دهم و وارد صنایع دیگر شوم. بعد از کلی تلاش وارد صنعت خودروسازی شدیم و اکسل خودرو پیکان را تولید می کردیم. از آن جایی که صنعتی بودیم خیلی اذیت نشدیم و کارها خوب پیش می رفت.

کارآفرین ناب: چطور شد که وارد صنعت پروفیل شدید؟

به لطف خدا در کار قالب سازی پیشرفت خوبی داشتیم و تمام تلاش مان را می کردیم. تا سال 86 کار تولید قطعات خودرو را ادامه دادیم و با ایران خودرو کار می کردیم، اما متأسفانه ایران خودرو فقط به فکر منافع خودش بود و به قطعه سازان و شرکت های زیر مجموعه اش اهمیتی نمی داد. به ما بدهکار بود و پول های ما را در کشورهای دیگر سرمایه گذاری می کرد. دیگر از عهده ی هزینه ها بر نمی آمدم؛ این در حالی بود که ما جزء اصلی ترین سازندگان قطعات ایران خودرو بودیم و اکسل ماشین را می ساختیم، وای به حال بقیه سازندگان قطعات.

به ذهنم رسید باید کاری کنم و نمی توان فقط به کار کردن با ایران خودرو اکتفاء کرد. در حوزه های مختلف کاری شروع به جستجو و تحقیق کردم. به نتایج خوبی در مورد مزرعه شترمرغ رسیدم، خواستم وارد این حرفه شوم که بعد از بازدید از یک مزرعه شتر مرغ و صحبت با مدیریت آن، از وارد شدن به این کار صرف نظر کردم. کار بسیار سوددهی بود اما لازمه ی آن این بود که تمام انرژی و وقتم را بگذارم و همیشه در کنار مزرعه باشم که شرایط زندگی ام اجازه ی این کار را نمی داد.

دوباره در حوزه های مختلف صنعت جستجو کردم تا اینکه با کار تولید پروفیل های UPVC، آشنا شدم. برای آشنایی بهتر راجع به سبک و روش های کار، مواد اولیه و خیلی موارد دیگر، کارخانجات این صنعت را در چند کشور مختلف بازدید کردم و متوجه شدم صنعت نوپایی است و در ایران خیلی رایج و شناخته شده نیست.

سال 87 بود که تصمیم گرفتم کار را شروع کنم. سرمایه زیادی نیاز داشت، به همین منظور چند ملک مسکونی ام را فروختم و سرمایه ی اولیه را تأمین کردم. خیلی ها سعی کردن تا از این کار صرف نظر کنم و وارد تولید نشوم اما علاقه ی خیلی زیادی به تولید داشتم.

دستگاه ها را سفارش داده و هزینه ماشین آلات را به حساب شرکت سازنده واریز نموده و سه خط دستگاه خریداری کردیم. خلاصه اینکه اسفند 89 بود که شرکت شاهین سازه فجر تأسیس شد. سال 90 استارت کار را زدیم و شروع کردیم. پسرم مهندس آرمین را برای آموزش کار کردن با دستگاه ها به ترکیه فرستادم اما این تنها کافی نبود، به همین منظور تعدادی نیرو را استخدام کرده و از ترکیه متخصصین این کار را برای آموزش به نیروها آوردیم. در ابتدا برای این که خیلی حرفه ای نبودیم و هنوز کار با دستگاه ها کامل جا نیفتاده بود، خیلی ضایعات دادیم اما به لطف خدا همه ی این مشکلات حل شد و الان کار را از 3 خط به 10 خط رسانده ایم و در حال توسعه ی شرکت هستیم.

کارآفرین ناب: در ابتدا کار را با چه تعداد نیرو آغاز کردید؟

10  الی 12 نیرو. در حال حاضر نیز 100 نفر پرسنل در این مجموعه مشغول می باشند.

کارآفرین ناب: تأمین مواد اولیه ی این محصول به چه شکل است؟

پروفیل UPVC از 5 مواد تشکیل شده است و فقط یکی از این ها در ایران تولید می شود و مابقی را از خارج وارد می کنیم.

کارآفرین ناب: در مورد مشکلات کاری تان بگوئید.

بزرگ ترین مشکل ما حمایت نکردن دولت از تولیدکننده هاست. دولت جمهوری اسلامی ایران باید حامی و پشتیبان تولید کننده و صنعت گرها باشد؛ اما متأسفانه یک تولیدکننده تمام فکرش شده سروکله زدن با اداره مالیات، بیمه، اداره برق، گمرک و …. . تولیدکننده ای که با این ادارات و موانع این چنینی درگیر است، دیگر توان فکر کردن و پیشرفت را از دست می دهد. به طور مثال چند وقت پیش به علت پرداخت نکردن قبض 30 میلیون تومانی برق می خواستند برق کارخانه را قطع کنند و چند روزی درگیر این موضوع بودم تا آن را در 2 قسط پرداخت کنیم. آیا واقعاً این انصاف است با شرکتی که 100 نفر پرسنل دارد و چندین هزار نفر در کنار آن نفع می برند، این طور برخورد کنند.

اگر پول برق را بنا به هر دلیلی واریز نکرده باشید، سریع قطع می شود. اصلاً نمی پرسند شما که الان دارید تولید می کنید و برق کارخانه قطع شده، دلیل قطعی چیست؟

یا این که در ابتدای فعالیت کارخانه 180 میلیون مالیات برای ما برآورد کردند، اصلاً معلوم نیست براساس چه عواملی این برآورد انجام می شود. هر شرکتی ممکن است در ابتدای کار اشتباهاتی داشته باشد، به نظرم این خوب نیست که از این موضوع سوء استفاده کنند، بلکه باید به عنوان یک کارشناس در کنار تولیدکننده باشند و ما را راهنمایی کنند.

زمانی که می خواستیم کارخانه را راه اندازی کنیم به ما گفتند کارخانجاتی که در شهرک صنعتی مستقر باشند معاف از مالیات هستند اما الان نه تنها معاف نیستیم، بلکه سخت گیری ها بسیار زیاد تر است. این موارد ضررهای زیادی به یک کارفرما می زند و هیچکس جوابگو نیست. تنها چیزی که یک تولیدکننده می خواهد این است که او را درک کنند و سنگ جلوی راهش نیاندازند؛ به نظرم عزیزانی که در رأس کار هستند باید به این مشکلات رسیدگی کنند.

یکی دیگر از مشکلات این است که ما باید مواد اولیه ی تولیدات مان را از شرکت های دلال و واسطه تهیه کنیم. کارخانجات پتروشیمی محصولات شان را در بورس گذاشته و در اختیار واسطه ها قرار داده اند و ما برای خرید مواد اولیه باید به این دلالان مراجعه کنیم و مواد را با قیمت بسیار بالاتری خریداری کنیم، در صورتی که پتروشیمی می تواند مواد مصرفی تولیدکنندگان را مستقیماً در اختیارشان قرار دهد که این خود نوعی حمایت محسوب می شود.

متأسفانه نه تنها حمایتی از تولید داخل نمی شود، بلکه واردات بعضی از محصولات که در داخل ایران خیلی بهتر از آن تولید می شود، باعث آزار تولیدکننده هاست. مثلاً از محصول ما وارد ایران می شود در صورتی که خیلی بهتر از آن را ما در داخل کشور تولید می کنیم و این منصفانه نیست. پروفیل هایی که از کشور آلمان وارد می شود با توجه به شرایط جوی کشور آلمان ساخته شده و جوابگوی 20 درجه زیر صفر منطقه ی فیروزکوه و 50 درجه بالای صفر اهواز ایران نیست. محصولات که سفارشی ساخته نمی شود، یک محصول تولید می شود و در تمامی بازارها با شرایط متفاوت فروخته می شود.

در رابطه با این موضوع خیلی اعتراض کردیم اما متأسفانه کسی پاسخگو نیست و جالب اینجاست که گمرکی چنین محصولاتی خیلی هم پایین تر است، درصورتی که به نظرم یکی از راهکارهایی که دولت می تواند جلوی واردات چنین محصولاتی را بگیرد، قراردادن گمرکی بالا است. به طور مثال خودرو با گمرک 90% وارد ایران می شود به خاطر حمایت از صنعت خودرو اما تولیدکننده بخش خصوصی مثل بچه سرراهی است و دولت حمایتی از آن نمی کند.

بعضی از محصولات نمونه اش در داخل ایران با آن کیفیت ساخته نمی شود، مثل انواع خودروها یا گوشی های همراه، و واردات چنین محصولاتی خیلی هم خوب است، برای این که بازار طالب آن است و باید بازار را پوشش داد اما وقتی که محصولی با کیفیت خیلی عالی در داخل تولید می شود واردات آن، ظلم در حق تولیدکننده ها می باشد.

شما ببینید، وقتی وزارت نیرو با جرأت برق کارخانه را قطع می کند و کار شما تعطیل می شود یا وزارت صنعت، معدن و تجارت هیچ فکری برای این واردات گسترده نمی کند، یا اداره بیمه و … ؛ این ها نه تنها دست تولیدکننده را نمی گیرند، بلکه پای او را گرفته اند تا زمین بخورد.

کارآفرین ناب: در زمان تحریم ها مطمئناً با مشکلات زیادی مواجه بودید، در این رابطه توضیح دهید.

در زمان تحریم ها حدود یک ماه کارخانه تعطیل شد و با مشکلات زیادی مواجه شدیم. مدتی برای اینکه بتوانیم کار را پیش ببریم حتی مستقیم خودمان می رفتیم و مواد می آوردیم تا کارخانه تعطیل نباشد و کارمان را انجام دهیم.

در این مدت اخیر شرکت هایی که توانمند بودن، به طریقی خودشان را از این گرداب نجات دادند و خیلی از شرکت ها و کارخانجات نیز در این شرایط بحرانی ورشکسته شدند. به نظرم این برای کشور خوب نیست، و اقتصاد با این شرایط دچار مشکل می شود. دولتمردان باید تدبیری بیندیشند و دست تولیدکننده ها را بگیرند و هرطور شده آن ها را کمک کنند.

امروز همه به این فکر می کنند که مشکل تولید را حل کنند، اما هیچکس عمق ماجرا را درک نمی کند و فقط حرف می زنند.

متأسفانه در دولت قبلی مسئولان اصلاً تولیدکننده ها را درک نمی کردند، زیرا اصلاً تولید را حس نکرده بودند. به نظرم نیاز است که یک نفر از بطن تولید روی کار باشد تا این مشکلات را حس کند و برای رفع آن راه حلی ارائه دهد. امیدوارم با روی کار آمدن دولت جدید این مشکلات برطرف شود.

کارآفرین ناب: در سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی به عنوان یک مدیر صنعتی چه انتظاری از مسئولان دارید؟

حقیقتاً اگر با این شرایط اقتصادی امید ما به مسئولان یا دولتمردان باشد، درب کارخانه های تولیدی همچون مازول و ماژول ها تخته می شود.

نام گذاری 2 سال پی در پی به تولید و اقتصاد از سوی مقام معظم رهبری و یا ابلاغ 23 مورد سیاست کلی برای حمایت از تولید به رؤسای قوای سه گانه و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام برای راهبرد تولید که به بندهای سیاست کلی تأکید دارند به خصوص بندهای 4،6، 7، 10، 13، 14، 15، 17، 18، 20 و 23، بسیار واضح و روشن که مسئله ی تولید برای ایشان مهم است و از دولتمردان می خواهد نگاه ویژه ای به تولید ملی داشته باشند. چند مورد از این بندها را د راینجا ذکر می کنم:

بند4: حمایت از تولید محصولات با ماهیت راهبردی مورد نیاز مصارف عمومی یا بخش تولید کشور

بند6: حمایت از تولید محصولاتی که عرضه ی رقابتی آن ها با خالص ارزآوری مثبت یا خالص ارزبری منفی همراه باشد.

بند10: تنظیم نقش نهادهای عمومی غیردولتی اقتصادی در جهت تولید ملی

و بند15: توسعه فرهنگ حمایت از سرمایه و کار کالاها و خدمات ایرانی و استفاده از نظرات متخصصان و صاحبنظران در تصمیمات اقتصادی.

پس در نتیجه نگاه کلی به تولید مثبت است و ما باید خوش بین باشیم ولی متأسفانه با این همه نظر فراگیر چیزی عاید تولیدکننده نمی شود. امیدوارم دولت تدبیر و امید که از دو بخش بسیار معنی دار تشکیل شده است، در عمل نیز چنین باشد و قوانین دست و پا گیر که در ادارات دولتی مثل بیمه، گمرک و … برای تولید موانع تراشی می کنند، از سر راه برداشته و تولید ملی را از کاغذ بازی بیهوده نجات داده و تولیدکننده را درک کند.

کارآفرین ناب: یکی از مشکلاتی که بیش تر کارفرمایان در حال حاضر دارند، نبود نیروی متخصص در کار است، اکثریت جامعه بیکار هستند و همه می گویند کار نیست، اما از آن طرف شرکت ها با کمبود نیرو مواجه هستند. فکر می کنید دلیل این موضوع چیست؟

به نظرم کار زیاد است، اما متأسفانه جوانان ما فقط دنبال کاری هستند که پشت میز بنشینند. بله برای این دسته از افرادی که دنبال چنین کارهایی می گردند، کار نیست. مطمئناً آن شرکت ها نیز مثل ما مشکل شان نبود نیروی متخصص تولید است.

کارآفرین ناب: فکر می کنید علت این امر چیست؟

یکی از دلایل اش این است که جوانان ما تن پرور شده اند و دیگر این که فاصله گرفتن صنعت از دانشگاه عامل اصلی این موضوع است. افرادی که از دانشگاه فارغ التحصیل می شوند، متأسفانه هیچ کار عملی بلد نیستند و به درد صنعت نمی خورند. مثلاً رشته مکانیک خوانده، هنوز موتور ماشین را نمی شناسد، بنابراین کار زیاد است اما نه کار آسان و پشت میز نشستن که بعضی از جوان ها دنبالش هستند.

کارآفرین ناب: چقدر کار تیمی در مجموعه ی شما مهم است؟

صددرصد به این موضوع معتقدم. به نظرم یک دست صدا ندارد، اما وقتی چند نفر با هم دست بزنند، صدایش بلندتر و مطمئناً تأثیرگذارتر می باشد. محال ممکن است مجموعه ای بخواهد پیشرفت کند اما اعضای مجموعه با هم هماهنگ نباشند؛ مطمئناً اگر هر کدام از اعضاء راه خودشان را بروند، مجموعه به جایی نمی رسد، هیچ فرقی هم نمی کند اعضای مجموعه متخصص باشند یا مبتدی. مدیر توانمند باید زیر مجموعه را جمع کند و از هر کدام طبق شرح وظایف شان کار بخواهد.

کارآفرین ناب: برای توسعه ی بازار ماژول چه اقداماتی صورت گرفته است؟

در شهرستان ها نمایندگی داریم و سعی کرده ایم همه بازارهای داخلی را پوشش دهیم. اخیراً تولیدات مان را زیاد کرده ایم و طرح توسعه ما بسیار قوی و مدرن می باشد. روی برنامه ی صادرات تمرکز ویژه ای داریم و برنامه ریزی خوبی در حال انجام است که انشالله در سال 93 استارت صادرات را خواهیم زد.

کارآفرین ناب: نگرش تان راجع به كارآفريني چیست؟

کارآفرینی یک نگرش ملی است، کسانی که در این راه سرمایه گذاری می کنند عاشق کار و صنعت هستند و گرنه آدم عاقل اگر صرفاً برای کسب درآمد باشد می داند سرمایه اش را کجا پس انداز کند که دردسری نداشته باشد. اگر انسان فقط به فکر منافع مادی باشد بهترین درآمد، دلالی یا همان خرید و فروش انفرادی است که نه با اداره برق، اداره مالیات و گمرک و سایر اداره های دولتی درگیر نمی شوید. بنابراین افرادی که در تولید ملی سرمایه گذاری می کنند با اطلاع از همه جوانب به عاقبت کار اندیشیده اند و دل خوش به این هستند که عده ای از جوانان را به کار مشغول کرده اند؛ زیرا جامعه با اشتغال دارای شور و نشاط می شود. به نظرم برای این حرکت های کارآفرینی، دولتمردان باید برای کارآفرینان یارانه ای در نظر بگیرند که این در همه ی جهان مرسوم است جز در ایران.

کارآفرین ناب:  از چشم انداز و برنامه هايي آينده ماژول بگوئید.

در طرح و توسعه شرکت ماژول بسیار شفاف و روشن برنامه ریزی شده که تا سال 1400 چشم انداز شرکت چیست. فاز اول آن با حمایت جناب آقای مهندس یداله صادقی رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان تهران طرح و توسعه این شرکت پذیرفته شد و با مساعدت آقای مهندس شاهین حیدری رئیس سابق شهرک های صنعتی استان تهران زمینی بابت طرح و توسعه به این شرکت اختصاص داده شد. و هم اکنون فاز اول در حال اجرایی شدن است که امیدوارم فاز اول آن تا خرداد سال 93 به بهره برداری برسد و فاز 2 آن تا سال 1395 برنامه ریزی شده است. چشم انداز ماژول در طرح و توسعه آینده به سه قسمت تقسیم شده که شامل سه مرحله کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت می باشد.

سخن پایانی…

باید تلاش كنيم و به سمت و سویی برویم که حس کنیم چیزی نمی دانیم و همیشه در فکر کسب دانش و تجربه باشیم. سعی کنیم هر روز از روز قبل بهتر باشيم، هيچ وقت مطالعه را فراموش نكنيم. کسب علم و دانش به انسان هویت و شخصیت می دهد. همیشه به بچه هایم توصیه می کنم که هیچ وقت از درس عقب نیفتند، درسته پول خیلی خوب است، اما باید تلاش کنیم نیازهای مادی و معنوی مان را به طور همزمان جلو ببریم.

جا دارد اینجا از همسرم که صادقانه سال های سال از من حمایت کرده چه در عرصه ی ورزش و چه در صنعت که از وقت او زده و در این راه خدمت کردم، تشکر کنم. همچنین همیشه قدردان پدر مرحوم ام هستم که هیچ وقت از پا ننشست و ما را به سرانجام رساند و مادر مهربانم، خواهرانم و برادر بزرگوارم که در همه حال یار و یاور من بوده اند. دختران عزیزم ساناز و سوگند بخصوص ساناز که با بزرگواری در فعالیت های صنعتی کمکم می کنند و داماد و عروس عزیزم تشکر ویژه دارم. و در آخر استمرار شرکت ماژول را مدیون دانش و فهم پسر عزیزم مهندس آرمین هستم که در بدترین شرایط و حساس ترین دوران فعالیت شرکت، از هیچ تلاشی دریغ نکرد. و تشکر ویژه از همه ی پرسنل زحمتکش گروه صنعتی شاهین سازه فجر که پیشرفت این شرکت را مدیون تلاش این عزیزان هستم.

والسلام